| Nieuws over het seizoen 2006-2007 | 
|
1 2 3 4 5 ... van 7 
| 2007-07-17 | Traditiegetrouw... Luzern en ik gaan op een of andere manier niet goed samen. Al vanaf de eerste keer dat ik er startte (1997) is het resultaat op zijn best matig te noemen. Met de zeer beperkte voorbereiding heb ik deze reeks helaas niet kunnen doorbreken... In de laatste dagen voor de wereldbeker heb ik weinig echte omvang kunnen varen door mijn rugblessuretje. Het UV'tje van woensdag was dan ook de enige belasting in de skiff sinds Linz. Voor de voorwedstrijd was het plan dan ook om te proberen zo goed mogelijk aan roeien toe te komen en fysiologisch het lichaam echt voor te bereiden op de rest van het toernooi. Het ging me niet makkelijk af. Het roeien was erg stroef. Mijn middenrug was door de rare stand van mijn bekken vast gaan zitten en dat verhinderde vrij en makkelijk roeien. Toen tijdens de wedstrijd de Fransman (Pollez) duidelijk de eerste plek opeiste was het niet meer zonvol om door te sprinten. Alleen de winnaars van de voorwedstrijden zouden zich namelijk rechtstreeks voor de halve finale kwalificeren. Dan moest het maar via de herkansing. Van de line up waren de twee Italianen de grootste bedreigingen. De race heb ik geen moment in mijn ritme geroeit. Het was allemaal wat geforceerd: iets te hard bij de catch en daardoor ook te weinig tijd om na de catch de boot de tijd te geven mee te komen. Na de kilometer was het daarom wel gedaan met de pret en namen Sancassani en Gallo afstand van mij en de rest van het veld. C-finale. Lekker is dat. 's Avonds heb ik nog even wat afleiding gezocht met Hanneke (mijn vriendin) en Joost & Carolien (een bevriend stel). Het was prettig om even ergens anders aan te denken. Voor de C-finale was het doel eigenlijk eenvoudig: een goede race varen. Het resultaat was niet belangrijk meer, wel het gevoel over de laatste wedstrijd van dit toernooi. Ik heb uiteindelijk een kilometer redelijk ok kunnen varen. Daarna was mijn coordinatie een beetje op. Baan 1 op Luzern is geen pretje als er in de opwarmbanen zware dubbelvieren en vierzonders aan het oproeien zijn... Maar goed. Al met al zijn Susannah en ik redelijk tevreden over de laatste race. Het weekend was als geheel niet naar mijn kunnen (alleen al volgend uit de resultaten van de voorgaande twee wereldbekers), maar met de matige voorbereiding mag je weinig meer verwachten. |
| 2007-07-11 | Rammen voor het zuur De reis naar Luzern, die ik met de twee lichte vieren gisteren maakte viel niet mee: grote rijen bij schiphol zorgden voor behoorlijk wat staan en schuivelen met bagage... De stijfheid van de reis kon er in ieder geval weer redelijk uitgeroeid worden op de wat winderige Rotsee. Vanmorgen kon ik me nog even goed uitleven in een half UV'tje: twee afstandjes kort achter elkaar, waarvan de eerste vanuit start. Het ging redelijk goed. Af en toe was het nog wel wat gehaast rond de inpik, maar tijdens het verloop van de afstandjes kreeg ik het steeds meer onder controle. Na de eerste 300 meter spoot het zuur al uit mijn oren, maar dat is niet erg. Om maar niet te zeggen dat is juist de bedoeling van deze training. Na een kort stukje uitroeien heb ik nog even een nieuw dradenset voor mijn tempometer ingebouwd. Het resultaat: mee meteen werkende tempoteller... In de afgelopen weken werd het steeds moeilijker om de teller te laten lopen. Vanmiddag ga ik nog even een kilometer of acht uitdobberen. Alleen maar letten op technische uitvoering bij een lichte ED-belasting, idylisch rinkelende koebellen: wat wil je nog meer! |
| 2007-07-07 | En weer in de skiff Tsja. De selecties draaiden alleen om de bezetting van de vier op stuurboord. Ivo, Paul en Arnoud zijn getest, waarna de eerte twee aan het langste eind trokken. Op bakboord had Susannah, in verband met de tijd, vooraf al gekozen voor Gerard en Roeland. Waarom dan de skiff? De dagen voor de races en tijdens de races zelf - die donderdag waren - heb ik mijn rug wat teveel in de strijd moeten gooien. Het resultaat daarvan is een behoorlijk scheef staand bekken. Om naar Luzern toe mijn bekken de kans te geven weer naar een normale stand aan te nemen, heb ik samen met Susannah de keus gemaakt om in Luzern te skiffen. In verband met de harde wind van vrijdag heb ik vandaag voor het eerst weer kilometers in de skiff gemaakt. Dat ging zeker niet slecht: het geduld voor- en achterin de haal was eigenlijk meteen goed. Tijdens de tweede training had ik uiteindelijk mijn haal heerlijk vaststaan vanaf de eerste centimeter. Zondag staat ook nog in het teken van extensieve duur en techniek. Maandag vrij en dan dinsdag naar Luzern. Ik ben benieuwd hoe het zal gaan! |
| 2007-06-27 | In de mixer En toen gingen we weer gezellig doorwisselen. De resultaten van afgelopen weekend hebben er toe geleid dat inmiddels echt iedereen van de trainingsgroep weer in de race is om tijdens de wereldbeker-finale in Luzern en de komende WK in de vierzonder te zitten... Om te bepalen welke samenstelling voor dit moment het snelst vaart heeft Susannah Chayes ervoor gekozen om volgende week donderdag en vrijdag te gaan racen. Het wordt geen volledig seat-race / time-trial circus, maar alleen een aantal checks op snelheid van specifieke combinaties. Deze combinaties zijn gebaseerd op wat iedereen de afgelopen twee wereldbekers heeft laten zien en hoe verschillende samenstellingen de komende week varen. Met andere woorden: het is weer even onduidelijk wat er nu precies gaat gebeuren. Ik merk het wel. In eerste instantie is het programma van de eerste dagen er op gericht om te herstellen van afgelopen weekend. Voor mij houdt dat onder andere in dat ik mijn linker middelvinger even moet laten herstellen. Die had ik namelijk vlak voor we zaterdag - de halve finale - het water op gingen flink diep gesneden. Hij doet nog wat pijn en is zeker nog niet vastgegroeid, dus de druk moet er nog even vanaf blijven... |
| 2007-06-24 | BRONS!!! Ongelooflijk! Weer een medaille op een wereldbeker. En nu ook nog in de Olympische vierzonder. Met een - min of meer - instapcombinatie. Echt waanzinnig. Het was ook nog eens niet onze beste race van het weekend... Na gisteren en eergisteren hadden we natuurlijk wel het idee dat we in het veld zouden liggen, maar in een finale weet je het nooit. Sommige ploegen stijgen dan boven zichzelf uit en anderen bezwijken onder de druk. Wij hadden de afspraak gemaakt om exact hetzelfde te gaan doen als in de twee eerder gevaren wedstrijden. Het raceplan zat goed in elkaar: het geeft ons om de juiste momenten een extra impuls om technisch en fysiek alles weer even op scherp te zetten. De weging werd zonder problemen doorstaan, dus de eerste hobbel was snel genomen. De start van gisteren was niet vlekkenloos, dus dat wilden we vandaag even recht zetten. Dat lukte heel behoorlijk. Het veld om ons heen was behoorlijk rap uit de start gekomen, maar dat hadden we ook wel verwacht. We hebben ons gericht op de favoriete Chinese vier en de sterke Britten (derde in Linz). Van de Franse en Deense vier hadden we de verwachting dat ze snel van start zouden gaan om te kijken of ze iemand uit balans zouden kunnen brengen. Na de eerste 500 meter lagen we uiteindelijk vijfde, maar door ons sterke tweede interval maakten we ons daar niet druk om. Na de tweede push lagen we op een derde plaats met aansluiting naar de nummers één en twee. Technisch was het helaas allemaal wat minder vast dan de afgelopen dagen. De versnellingen waren op zich redelijk effectief, maar in tegenstelling tot de voorgaande dagen net niet effectief genoeg om de Britten en de Chinezen echt te bedreigen. Bij het passeren van de 1500 meter probeerden de Fransen onze positie nog te bedreigen, maar die aanval kon vrij eenvoudig worden afgeslagen. Derde, dus brons! Alweer... Ondanks de ups en downs in het voorseizoen is het zo wel een lekker succesvol raceseizoen aan het worden. Het is jammer van de wat minder vaste technische uitvoering, maar voor een ploeg die amper twee weken met elkaar heeft kunnen varen kunnen we niet anders dan uiterst tevreden zijn met het eindresultaat. Dat er met dit resultaat toch nog ruimte voor verbetering is, is alleen maar mooi om te kunnen constateren. De vraag is natuurlijk: Hoe nu verder? Ik weet het niet. Dinsdag gaan we aan het eind van de middag praten met Susannah Chayes. Dan horen we wat er gaat gebeuren. Uitgebreid seat-racen heeft - gezien de zeer beperkte tijd tot Luzern - geen zin omdat we de tijd er simpelweg niet voor hebben. In Luzern moet een ploeg liggen die een paar weken goed heeft kunenn trainen. Op de Rotsee is namelijk nominatie voor de Olympische Spelen te halen door daar de finale te halen. Het zou zonde zijn om de kans daarop te verkleinen door tijd te verliezen aan seat-races die (waarschijnlijk) weinig verschillen gaan laten zien. Een van de mogelijkheden is dat Susannah de boten in stand laat, een andere dat ze op basis van haar ervaringen en waarnemingen van het afgelopen weekend en de weken er voor een keuze maakt voor een samenstelling. We zullen het dinsdag zien... |
| 2007-06-23 | PR en finale!!! Ok, dat we lekker kunnen varen was na gisteren wel duidelijk. Maar dat we de finale in zouden gaan als winnaar van een halve finale - laat staan met een nieuw internationaal bosbaanrecord - had ik zeker niet verwacht! De wind stond behoorlijk mee, waardoor de golven in de laatste 750 meter wat opliepen. In onze middenbaan hadden we in ieder geval een goed overzicht over het veld. De start was zeker niet vlekkeloos. Een paar mishaaltjes verhinderden ons echter niet om midden in het veld te liggen. De Fransen hadden blijkbaar afgesproken om de eerste kilometer voor te gaan liggen. Vanaf haal twee werden ze naar een eerste plek in het veld geschreeuwd door hun boeg. Samen met de Britten voeren we iets achter hun puntje door de 1000 meter. De pushes gingen goed en de posities van de eerste drie veranderden een aantal keer. Bij het ingaan van de laatste 250 meter gaf ik het full on sprintcommando. Iedere haal schoven we meer naar voren, om uiteindelijk als eerste over de streep te komen. 5:49:63! Een nieuw internationaal bosbaan record. Super mooi! Nog nooit heb ik zo overtuigend de finale gehaald in een Olympisch nummer. Echt top! Morgen de finale, met China, Groot-Brittanië, Frankrijk, Denemarken en Polen. Niets te verliezen, alles te winnen! |
| 2007-06-22 | Direct naar de halve finale Dit was een mooie race! We moesten in de voorwedstrijd onder andere tegen de Nederlandse vier - met Ivo, Gerard, Marshall & Wolter - en de Denen. Een zware pot dus, omdat alleen de eerste twee zich direct zouden plaatsen voor de halve finale... Het oproeien ging al lekker. Bij de start waren we er dan ook helemaal klaar voor. Na een heel behoorlijke start lagen we meteen met de andere Nederlanders en de Denen op een lijn. Dit bleef eigenlijk tot vlak voor de 1250 meter zo. Wij duwden ons, samen met het Deense viertal, iets los van NED1. Vanaf hier was het steeds stuivertje wisselen met de Denen. In de eindsprint trokken wij uiteindelijk aan het langste eind. Gewonnen! Niet alleen van de andere Nederlandse ploeg, maar ook van Ebbesen en de zijnen. Super mooi! Ok, het is natuurlijk de voorwedstrijd, maar hij staat wel. De loting voor morgen plaatst ons bij de Britten, twee Franse vieren, de Nederlandse senioren B ploeg en de Tsjechen. Als we varen als vandaag, dan moet dat te doen zijn. Nu eerst de benen omhoog en lekker slapen! |
| 2007-06-21 | Laatste voorbereidingen Met een 500 meter hebben we vandaag de voorbereidingen afgerond. De tijd was goed, terwijl we nog de nodige slordigheidsfoutjes maakten. Alleen nog even op gewicht komen, hoewel dat voor ons eigenlijk geen probleem mag zijn. De afgelopen dagen hebben we -ter voorkoming van blessures - de kilometers beperkt gehouden. Hier en daar is wat stijfheid of valse spanning, maar niets wat de fysio en de masseur niet kunnen verhelpen. De loting heb ik op dit moment helaas nog niet. Het is ook niet belangrijk: we moeten morgen toch gewoon alles eruit gooien! |
| 2007-06-18 | Lekker bezig In de afgelopen dagen zijn we met de vier goed aan het rammen geweest. Met name de training van gisterenmiddag was pittig. De fysiologische test van Jan Olbrecht - afgelopen zaterdag - was aanleiding om een UV-WV combi te doen. Deze outing moest ons goed afmatten om komend weekend zo goed mogelijk aan de start te kunnen verschijnen. Technisch gaat het eigenlijk best wel goed. Zolang we niet te veel nadenken loopt het ritme heel makkelijk. Aan de start zullen - uitgaande van de voorlopige inschrijvingen - 15 andere vierzonders verschijnen. Naast bijzondere inschrijvingen als Indonesië, Guatemala en Chili starten ook de gerenomeerde ploegen uit Groot-Brittanië, Denemarken, Frankrijk en regerend wereldkampioen China. Voor Nederland starten drie ploegen: de gemuteerde vier uit Linz, de lichte senioren B vier en onze vier. Als het 16 ploegen blijven is het progressie schema voor het toernooi als volgt. Uit alle drie voorwedstrijden van vrijdag gaan de nummers 1 en 2 direct naar de halve finale. Vrijdagavond varen de overgebleven ploegen in twee herkansingen om de plekken 1, 2 of 3 om de halve finale te bereiken. Zaterdag zijn er twee halve finales, waarvan de nummers 1, 2 en 3 naar de A-finale (zondag) gaan. De overigen varen zondagochtend de B-finale. Als de inschrijving krimpt naar 13-15, dan verandert de indeling voor de voorwedstrijd en de herkansing. In dat geval zijn er weer drie voorwedstrijden waarvan de nummers 1, 2 en 3 direct naar de finale gaan. De overgebleven ploegen varen in één herkansing om de 3 overgebleven plekken in de halve finale. |
| 2007-06-07 | En toen ... vierzonderen Om een heleboel verschillende redenen - die ik zeker niet allemaal even sterk vond - is gisteren besloten om met twee vierzonders de tweede wereldbeker - Amsterdam - te gaan starten. De wissel die na het tweede wintertrainingskamp in Sevilla is afgesproken - Arnoud voor Marshall - heeft als resultaat dat in de andere vier (van slag naar boeg) Paul, Roeland, Arnoud en ik zitten. Vanmorgen is de nieuwe boot - De Beuk van Proteus-Eretes - opgeriggerd en afgesteld en hebben we er meteen een korte training in gevaren om de afstelling te checken. Dat viel zeker niet tegen. Voor mij is het alweer sinds Sevilla dat ik een boordhaal gemaakt heb, dus het was even wennen, technisch kon ik het eigenlijk redelijk makkelijk controleren. De komende dagen gaan we voornamelijk duurtrainingen varen om zo snel mogelijk aan elkaar - en voor mij ook aan het boordroeien - te wennen. |
| 2007-06-03 | BRONS! Dat was lang geleden! Ik heb in mijn seniorenjaren aan veel wereldbekers en een aantal wereldkampioenschappen deelgenomen, maar was na de junioren WK in 1995 niet meer op het podium beland. Vandaag was het weer zover. Het ging in ieder geval niet vanzelf. Mijn technische uitvoering was beter dan gisteren, maar zeker minder dan tijdens de herkansing. Na een redelijke start lag ik in de tweede helft van het veld. De enige die wat voor het veld uit lag was Ilias Pappas. Hij had zich de afgelopen dagen ook wel gemeld als absolute kanshebber voor de overwinning. Halverwege de wedstrijd begonnen de verschillen zich al wat meer af te tekenen. Koch (Duitsland) en Podstupka (Slowakije) lagen wat achter en Pappas was rustig aan wat verder uitgelopen. Voor het zilver en brons waren Suda (3:33.33), Jaap (3:34.19) en ik (3:34.91) nog in de race. Jaap kon op dat moment Suda te pakken nemen en nam daarna een degelijke tweede plaats in. In de laatste 500 meter zou ik op Suda een kleine seconde goed moeten maken om op het podium te eindigen. Met het laatste beetje energie dat ik had kon ik mijn tempo van 33,5 naar 36 à 37 verhogen. Het was genoeg. De stopwatch bleef voor mij 5 tienden eerder stil staan dan voor de Japanner. Een derde plek dus! Met de ontvangst van een riviersteen met een bronzen logo er op begon het wat door te dringen. Het is lang geleden dat ik op een internationaal toernooi van dit niveau op het podium heb gestaan. Bijna 12 jaar om precies te zijn... (Toen ook overigens voor een bronzen medaille) Na een lastig voorseizoen was dit wel een mooie beloning voor het harde werken. Nu op naar de volgende wereldbeker, want voor dit soort toernooien doe ik het eigenlijk toch allemaal! |
| 2007-06-02 | Volgende horde genomen De halve finale liep zeker minder goed dan de herkansing. Technisch kreeg ik het niet voor elkaar, omdat ik mijn lage rug niet genoeg kon fixeren. Desondanks was het wel ruim goed genoeg om een plek bij de eerste drie te verwerven. Waar de lage spanning onder in mijn rug vandaan kwam is moeilijk te zeggen. Wellicht dat het restvermoeidheid van gisteren was of dat ik wat te veel was afgeleid door het onweer. Mijn basissnelheid heeft er in ieder geval niet al te veel onder geleden. In de start kwam ik meteen lekker mee. Bij de 500 meter lag ik nipt op de derde plaats. Het interval daarna kon ik het verschil naar de nummer vier vergroten tot 4 seconden, waarna de race feitelijk over was. Rolandas Kaslauskas (Hong Kong China) bleef het dichtst bij, maar moest, ondanks dat ik wat uitgezakt was, toestaan dat het verschil rustig opliep tot 5 seconden. De Griek Ilias Pappas en Jaap Schouten werden eerste en tweede in mijn halve finale. Samen met ons drie kwalificeerden Japan (Takahiro Suda), Slowakije (Lubos Podstupka) en Duitsland (Jonathan Koch) zich voor de A-finale. De tweede halve finale werd behoorlijk gestreden om de derde en vierde plaats: op de meet was het verschil tussen Koch en de Turk Mete Yeltepe maar 7 honderdste van een seconde. |
1 2 3 4 5 ... van 7