| Nieuws over het seizoen 2006-2007 | 
|
| 2007-09-13 | Feestjes Winnen is natuurlijk altijd mooi. En al helemaal als de nodige verenigingen dat aangrijpen om een feestje ter ere van dat winnen te geven. Gisteren was de beurt aan Orca, vandaag aan Gyas. 25 september is dan het feestje bij Skoll en Proteus-Eretes sluit het festijn af op 11 oktober. Daartussen de huldiging van de KNRB, een etentje met Boekel de Nerée etc. Het valt dus niet mee om wereldkampioen te zijn... In deze maand van trainingsrust kom ik niet aan mijn gewone rust toe. Ik ben namelijk sinds afgelopen maandag ook nog begonnen aan een nieuwe baan bij Heijmans Infrastructuur. (Voor zover ik nu kan overzien) leuk werk met leuke collega's, maar nu natuurlijk wel een extra energievragende bezigheid. Gelukkig kan ik af en toe met Hanneke mee hardlopen en coachen als zij gaat roeien: dan kom ik af en toe nog buiten! Begin oktober gaan we in ieder geval weer van start. We gaan dan met de basisselectie van vorig jaar naar Boston om daar de Head of the Charles te starten. Dit is in toeschouwers en deelnemers de grootste roeiwedstrijd in het jaar en valt - net als Henley Royal Regatta - in de categorie wedstrijden die je ooit gestart moet hebben. Ik ben heel erg benieuwd! En tot die tijd is het nog lekker even nagenieten. | ||||||||||||||||||||||||||||||
| 2007-09-01 | GOUD!! Onwaarschijnlijk. Ongelooflijk. Of in het favoriete woordje van Marshall: top! Dit is de race zoals die er al weken zat aan te komen en zoals we die eigenlijk afgelopen dinsdag ook al hadden willen laten zien. Toen stapten we in die ene valkuil, nu sprongen we daar - bijna - moeiteloos overheen. Ondanks dat we meer dan ruim op tijd op het water waren, kwamen we te laat aan bij de start. De gele kaart - voorheen waarschuwing - bracht ons echter geen moment van ons stuk: de start was goed en in een fris tempo 40 kwamen we door de 250 meterlijn. Toen lagen we al een puntje voor op de rest van het veld. De lange doorstart die we daarna gepland hadden kwam er goed uit, waardoor we bij de 750 meter driekwart boot voor de rest van het veld lagen. Hier wist ik eigenlijk al dat we zouden gaan winnen. Ons ritme was goed en de gefrustreerde klanken van de stuurman van de Duitse acht, die in de baan naast ons lagen, brachten bij mij een soort innerlijke rust. Wat niet wil zeggen dat het vanaf daar een walk in the park is. De push rond de 1000 meter bracht ons tot ongeveer een bootlengte voor en zorgde ervoor dat aan het eind er van het zuur bijna uit mijn oren spoot. De laatste 500 meter wist ik echt niet meer waar ik het vandaan moest halen. Maar ja, pijn en zuur blijkt gewoon beter te verdragen als je op kop ligt... De laatste 15 halen riep Peter steeds push ... GOUD!, push ... GOUD!. Toen de piep van de finish. Het gevoel: onbeschrijflijk! Op het ereschavot met goud om je nek, het volkslied, natuurlijk ook het Venster... Wahnsin! Na de nodige interviews en wat bijdrinken kon ik eindelijk het feestje ook nog even vieren met mijn vriendin en ouders. (Een feestje wat vanavond nog wel even wordt voortgezet...) Who tha man? WE THA MEN! | ||||||||||||||||||||||||||||||
| 2007-08-31 | Morgen is de dag Morgen is dan eindelijk de culminatie van dit roeiseizoen voor mij. De trainingen na de race for lanes waren allemaal erg goed, dus het vertrouwen op een mooi resultaat morgen is groot. De opzetjes en proefstartjes waren allemaal goed en de 250 meters van vandaag - bedoeld om de systemen aan te zetten - waren snel. De gretigheid druipt er vanaf, dus laat morgen maar komen. We liggen morgen weer in baan 5 naast de Duitsers in baan 4 en de Amerikanen in baan 6. De Polen hebben baan 1, de Denen hebben baan 2 en de Italianen completeren de finale op baan 3. Aan het raceplan is de afgelopen dagen nog wat geschaafd. Ik ben er van overtuigd dat als we dat uitvoeren zoals afgesproken dat we de andere ploegen achter ons kunnen laten. De gewichten lijken allemaal goed onder controle te zijn, dus ik verwacht geen problemen als we om 10.55 op de weegschaal moeten en om 12.55 geht's loss!!! | ||||||||||||||||||||||||||||||
| 2007-08-28 | Plaatsingsrace Het is een beetje wennen: niet alleen heeft het lichte achten als effect dat we geen toernooi varen, ook hebben we te maken met een zogenaamde plaatsingsrace. Het varen van een wedstrijd alleen om de baan voor zaterdag vast te stellen zonder dat er verder iets écht van afhangt vind ik toch een beetje een raar principe... Des al niet te min hadden we besloten om de wedstrijd in te gaan alsof het de finale was. Het zou een volledige dress rehearsal worden van het raceplan, zodat we daarna konden bepalen of we daaraan nog kleine dingen zouden moeten veranderen. De weging leverde geen problemen op. Het oproeien ging heel behoorlijk en vrij vlot, ondanks het vele laten lopen voor voorbijkomende wedstrijden. Bij de start moesten we nog wel even wachten op de Amerikaanse acht: zij waren tijdens het oproeien hun boegnummer met GPS-zender verloren en moesten worden voorzien van een nieuwe. Onze start was redelijk, maar helaas vervielen we al snel in onze enige echte valkuil: te veel spanning in de schouders. Hierdoor kunnen we de haal niet goed genoeg doorzetten naar achteren en verliezen we het gemak wat ons nu juist een goede ploeg maakt. De hele race voelde - mede daarom - wat vlak aan. Desondanks werden we vrij eenvoudig derde. Het kan veel beter: niet alleen op technisch gebied waren we vandaag niet top, ook het trainingschema is helemaal gericht op komende zaterdag. Fysiologisch horen we dan beter aan de start te liggen dan vandaag. Concluderend kan ik daarom zeggen dat een derde plek, duidelijk voor de nummer vier, met van ons zo'n matige wedstrijd mooie dingen mogelijk maakt voor komend weekend. In de komende dagen is het dan ook voornamelijk werken aan het technische deel en het nemen van de benodigde en aanwezige hersteltijd. | ||||||||||||||||||||||||||||||
| 2007-08-25 | De kleine dingen Nu we de trainingen naar tot de laatste wedstrijd van dit seizoen op twee handen kunnen tellen begint de spanning al een beetje op te lopen. Gelukkig hebben we de afgelopen trainingen kunnen constateren dat het hoge technische niveau steeds op het water wordt gereproduceerd. Het zijn dan ook de kleine dingen waar we lekker aan blijven sleutelen. Wat ik heel positief vind is dat we, ondanks dat we in het grootste en logste boottype zitten, allemaal kunnen voelen welke kleine dingen het zijn en wanneer het misgaat. Dat betekent namelijk dat we de grote, belangrijke dingen zo goed doen dat die kleine dingen namelijk daadwerkelijk te voelen zijn! We zijn dus nog steeds lekker bezig. In de aanloop naar de wedstrijd is nog maar weinig echte arbeid te verrichten: morgen nog een langer stukje race-simulatie en dan dinsdag de 'race for lanes'. Voor de andere lichte ploegen (zie ook lichtemannen.nl) gaat het feest al wat eerder van start. De lichte tweezonder en lichte vierzonder zijn maandag aan de beurt en Jaap Schouten gaat morgen voor de lichte mannen het spits afbijten. | ||||||||||||||||||||||||||||||
| 2007-08-22 | Endlich: München Een reisdag is altijd vermoeiend: je moet alle spulletjes weer in je tassen en koffers zien te krijgen, de reis zelf moet je maken, je spullen moet je in het nieuwe hotel weer uitpakken en de boot moet weer in elkaar worden geschroefd. Gelukkig is de afstand van Erlangen naar München minder dan 200 kilometer en dus snel afgelegd... De baan, die eigenlijk in het voorstadje Oberschleißheim ligt, lag er in ieder geval nog net zo bij als ik me kan herinneren van een paar jaar geleden. Het heldere water - waardoor je zelfs met Google Earth de bodem kan bekijken - zorgt toch altijd weer voor een bijzondere ervaring. Gelukkig heeft dat ons niet teveel afgeleid: als deze eerste training op dit water de maatstaf wordt voor de rest van de periode, dan gaan we erg mooie dingen doen! Morgen nog even de accreditatie doen, zodat we dat in ieder geval gehad hebben. Daarna is het tijd voor een duurtraining van 4 banen. Het grote aftellen kan beginnen! | ||||||||||||||||||||||||||||||
| 2007-08-20 | Stilte na en voor de storm Vandaag is het een rustige dag. Twee keer rustig en niet te lang peddelen is het enige op het programma. Dit in contrast met gisteren - 6*500 meter met 1 minuut rust - en morgen - 2*1500 meter. De afstandjes van gisteren gingen erg lekker. Het ritme was goed en de halen lang en krachtig. We hebben steeds stukken van 500 meter uit het raceplan gesimuleerd. Deze stukken gingen erg lekker. Het was goed om te merken dat het naar het einde van de training technisch zeker niet minder werd. 's Middags hadden we een hersteltraining naar eigen invulling. Ik heb, om wat spanning in mijn bekken los te draaien, wat hardgelopen. Dat ging best soepel. De tweede training van vandaag is een technische. Het wordt een korte sessie met wat video'en. Ik ben benieuwd of iedereen sinds de laatste videosessie stapjes gemaakt heeft. Morgen kunnen we dan weer los met wat langere stukken. Ondanks dat dat een pittige training is, is het ook een training waarbij we heel goed stukken van de race kunnen simuleren. Tot nu toe ging dat steeds vrij goed, maar dit wordt de eerste keer dat we over een langer stuk het raceplan kunnen oefenen. Ik ben benieuwd of we aan de hand van morgen nog wat aan het plan willen schaven. | ||||||||||||||||||||||||||||||
| 2007-08-17 | Lekker bezig! Moe. In de benen. En eigenlijk niet alleen daar... Gelukkig hebben we morgenmiddag een dagdeel vrij om een beetje te recupereren. Met nog wat restvermoeidheid van de belasting van afgelopen woensdag - een stevige UV op langere stukken - was het vandaag weer tijd voor een UC: 2x 4x 250 meter. De helft vanuit start, de andere helft alsof het de eindsprint is. Deze training verliep zeer lekker. De halen waren lang en raak en zeker de laatste twee keer rammen kregen we het technisch allemaal heel erg goed rond. De snelheid was er ook naar, dus met een tevreden gevoel konden we aan de lunch. De middag training ging echter een stuk minder: de concentratie was minder dan optimaal en ook de vermoeidheid maakte het niet makkelijker. In de laatste 3 kilometer wisten we de training gelukkig nog te redden door bijna overdreven sterk achterin de haal af te duwen en weg te keren. Een sub-optimale training dus, die we gelukkig konden redden door wilskracht. Dat is op een bepaalde manier ook een geruststelling: het betekent namelijk ook dat als het bij het opwarmen voor een race niet helemaal lekker loopt we nog zeer acceptabel roeien kunnen laten zien. Morgen hebben we, zoals al gezegd, gelukkig wat tijd voor herstel. 's Ochtends staat een technische ED en 's middags kunnen we relaxed even aan iets anders denken! | ||||||||||||||||||||||||||||||
| 2007-08-13 | Erlangen Het is al weer even geleden dat ik een stukje heb geschreven. De laatste selectieronde, vertrek naar het trainingskamp en een hoop dingen te regelen zijn daar debet aan. Gelukkig heb ik nu weer tijd voor een update. De laatste selectieronde is tien dagen geleden afgerond. Maarten Tromp heeft zich ten koste van Tim Heijbrock in de boot geroeid. Tijdens de twee rondjes roeien is niet alleen naar absolute snelheid gekeken, maar ook naar boordroeivaardigheid. Op beide vlakken scoorde Maarten op dit moment beter. Voor Tim was het waarschijnlijk te snel na een heel jaar scullen om nu al boordroeiend het te kunnen laten zien. Een leuke bijkomstigheid was dat tijdens de stukjes rammen we met de uiteindelijke bezetting een 500 meter hebben gedaan in 1:19.4. Best lekker! De definitieve bezetting, van slag naar boeg, is nu: Marshall, ik, Arnoud, Maarten, Dennis, Wolter, Pieter en Tom. Peter van Wiersem neemt plaats op de stuurplek. Ook op het coachfront is er aanvulling geweest. Susannah heeft David MacGowan gevraagd om ons naar en tijdens de wereldkampioenschappen te coachen. Dave heeft tot vorig jaar in de Australische nationale zware selectie gezeten en woont tegenwoordig bij vriendin en kind in Zweden. Toen hij nog in Australië woonde en roeide heeft hij daar een aantal jaren als profcoach bij een college gewerkt. De eerste kennismaking, afgelopen maandag, was erg prettig en ik denk dat we aan Dave een goede hebben. Woensdag hebben we de boel opgepakt en in Erlangen (vlak bij Nürnberg) weer laten vallen. Dit Duitse industriestadje ligt aan het Main-Donaukanaal. Het kanaal ligt zeer beschut en we hebben tot nu toe vrijwel geen wind gehad. De binnenvaart die af en toe langskomt levert ook geen problemen. Als Erlangen zelf iets levendiger zou zijn is het een ideale trainingslocatie. Aan de andere kant: hoeveel tijd heb je op trainingskamp op van de stad te genieten... In de trainingen zijn we zeker de goede weg ingeslagen. De technische aanpassingen zijn steeds makkelijker op te roepen en blijven ook steeds beter hangen. Binnen een lekkere UV (8*45 seconden uit start) konden we redelijk spelen met verschillende manieren van weggaan. De laatste twee in de serie waren daardoor behoorlijk goed, terwijl we de start nog niet echt geoefend hebben. Morgen een lekkere ED training en een techniek sessie. Aan capaciteitsopbouw dus nog geen tekort! | ||||||||||||||||||||||||||||||
| 2007-08-02 | One down, one to go... Stuurboord is klaar. Afgelopen dinsdag heeft Pieter zich ten koste van Rutger op de twee-plek weten te nestelen. Met beide Utrechters hebben we een keer 1250 m geramd en daaruit kwam Pieter - nipt - als beste uit de bus. Aan bakboord is het feest echter nog niet helemaal afgelopen. Tim Heijbrock - afgelopen weekend goed voor zilver in de skiff op de WU23 - krijgt morgenmiddag een kans om zich te bewijzen op technische inpasbaarheid en snelheid ten opzichte van Maarten. Daarna is het selecteren afgerond en kunnen we met de definitieve ploeg naar de wereldkampioenschappen toe gaan bouwen. Morgenochtend heb ik nog wel een uitstapje naar de skiff om de extra belasting te kunnen draaien die noodzakelijk is om mijn Vlamax iets te laten zakken. Leuk een UC-V'tje rammen! In het kader van testen ben ik gisteren ook nog langs het Bronovo-ziekenhuis geweest voor een longfunctie-test. De uitkomst van de test is dat ik met vervuilende / irriterende stoffen in de lucht maar een zeer kleine afname heb van de capaciteit van mijn longen. Deze test is gedaan met het oog op verwachte smog in Beijing. Daar heb ik dus relatief weinig functie verlies van. (Voor de cijferaars: ik heb een longinhoud van 7,14 liter.) | ||||||||||||||||||||||||||||||
| 2007-07-30 | Achten en testen Afgelopen woensdag was het moment daar: we zouden voor het eerst in de acht gaan varen. De boot - van Proteus-Eretes - werd door Sybrand afgeleverd. Helaas moesten we nog een keer op en neer naar Delft voor de riggerset voor een stuurboordslag-opstelling. Gelukkig kostte het afstellen niet heel veel tijd en moeite toen de riggers er eenmaal waren. De eerste training verliep redelijk goed. Het is technisch nog wel wat zoeken, maar gemiddeld viel het niet tegen. De dagen erna is veel aandacht besteed aan het afsteunen aan het eind van de haal, gevolgd door een soepele keerbeweging. Naar het weekend toe ging dat steeds beter. Zaterdag was het tijd om de fysiologische planning naar de wereldkampioenschappen te bepalen. Jan Olbrecht had het weekend waarin hij jarig is vrijgemaakt om met ons weer een VO2max- en Vlamax-test te doen. Voor de jongens uit de Luzern-acht was dit een nieuwe ervaring. Waar het doel na iedere inspanning is om ongeveer op 4mmol te zitten zaten zij boven de 8. Gelukkig konden ze voor de overige inspanningen genoeg worden bijgestuurd zodat de test nog goed kon worden geïnterpreteerd. Mijn test ging weer buitengewoon voorspoedig: ik ben zeer goed belastbaar. Mijn VO2max was 98 en mijn Vlamax 1.45. De laatste waarde zorgt er voor dat ik in de periode naar München behoorlijk wat moet bijklussen om mijn Vla-waarde iets omlaag te duwen. Marshall had vergelijkbare waardes, dus waarschijnlijk gaan we ook nog wel wat tweezonderen om de extra belasting ten opzichte van de anderen te kunnen maken. | ||||||||||||||||||||||||||||||
| 2007-07-23 | Acht zo goed als rond Aan het einde van de middag hebben we vandaag geraced om de lichte acht voor de WK samen te stellen. Om het geheel zo inzichtelijk en eerlijk mogelijk te doen is besloten om met twee vierzonders te gaan seat racen. Marshall en ik hebben alle races een bootje voorgeslagen. Arnoud heeft alle races bij mij op boeg plaats genomen. Uiteindelijk is vijf keer over 1250 meter geraced in wisselende opstellingen. De samenstellingen waren als volgt.
De zeven roeiers die zich op basis van vandaag lid van de acht mogen noemen zijn (in willekeurige volgorde) : Arnoud, Wolter, Marshall, Tom, Dennis, Maarten en ik. Of Tim Heijbrock een kans krijgt zich in de boot te roeien zal maandag - na de WU23 - door Susannah worden vastgesteld. Nu de samenstelling een meer definitieve vorm begint te krijgen, is het tijd geworden om ook in de acht te stappen. We moeten nog even afwachten wanneer de boot op de bosbaan kan zijn. De verwachting is dat woensdag of donderdag de eerste training in de acht kan plaatsvinden. Ik schat in dat vrijdag of zaterdag de check tussen Rutger en Pieter gedaan zal worden. |